In Memoriam

FB_IMG_1585309373593 (1)

R.I.P. Maart 2020

Afscheid van een vriend, een held, … Mac Adams…

Manuel, bij ons beter bekend als Mac Adams.  Mede-oprichter en drijvende kracht van de Whiskyclub The Clan Maccurve, maar op de eerste plaats onze maat! …

Onze vriend, door iedereen zo geliefd, gerespecteerd voor zijn ongezouten mening.  ‘t was goed of slecht, maar als ’t goed was sprak hij er met veel passie over…

Af en toe konden we hem verleiden om een gedichtje, een streepje cultuur te brengen in onze club.  Soms met tegenzin, maar daar stond hij dan opeens met een gedichtje, liedje…hij gaf zichzelf 150%!

Hij stond steeds klaar voor elke club activiteit van zijn favoriete club en zijn vrienden.  Want de club is ondertussen meer geworden dan een whiskyclub.  We zagen het met zen allen als een initiatief van goede, (h)echte vrienden, die alles samen konden doen.  Samen hun inspannen voor de activiteiten, samen kunnen proeven, samen kunnen op reis gaan, en ja samen kunnen drinken/proeven, want daar deden we het ook voor.  Maar voor Manuel stond zijn gezin altijd op de eerste plaats ! Griet en de kids waren zo belangrijk voor hem!

Samen pintjes, whisky drinken op de vele evenementen mondden zo vaak uit in grappige situaties, we hebben ons in tranen gelachen,   denken we maar terug aan de stukjes gezang die Mac Adams onophoudelijk deed op de trein als we terugkwamen van het whiskyfestival..   Ne noenkel van mawe zen beenhouwerawe …. We lagen plat van t lachen. Hij was ni te stoppen.  We werden zelfs bijna uit de trein gezet.

We herinneren ons nog onze whiskytrip naar Speyside.  We hadden al goed geproefd en zaten met zen vijven in de auto, op onze radio klonk het lied Sweet Caroline.  Hoe we toen met zen allen hebben meegezongen en gelachen, dat vergeten we nooit meer !

Er zijn vele anekdotes, teveel om hier nu op te noemen. We zullen ze met de club zeker nog meermaals oprakelen op bijeenkomsten…

En ja nog 1 ding dat we kunnen vertellen…. Ze vragen ons zo dikwijls als ze ons zien in onze “rok” (kilt).  Dragen jullie daar nu iets onder?  Nooit wordt hierop geantwoord. Wel nu, we kunnen het jullie nu zeggen Mac Adams zen antwoordt zou “neen” zijn geweest!

Wanneer Mac Adams wa whiskytjes op had werd hij toch zo heel emotioneel.  Als je een vriend van hem was of echt iets betekende ga je er niet onderuit zijn gekomen om ooit wel eens stevig vastgepakt te zijn geweest door hem, of enkele dikke kussen gekregen hebt.  Want ja hij fluisterde dan altijd. “Ik heb u graag hey vriend”.

We hebben vele mooie tijden samen gehad, maar dan plots kwam het vreselijke nieuws.  Manuel vertelde ons dat hij was getroffen door kanker.  Het sloeg in als een bom voor ons allen.

Hij stond erop om dit zelf aan de leden te komen vermelden op een tasting.  Zo hard, maar toch o zoveel RESPECT.  Hij besliste om als zijn whisky te verkopen gezien hij deze toch niet meer mocht drinken en het zo hard is dit in je kasten te zien staan en er niet te mogen aankomen.  Zoveel respect want we wisten hoe graag hij proefde, hoe graag hij zich inzette voor de club.  Hij werd ere-lid! Op dat moment primeerde vriendschap!  We steunden hem zoveel we konden, we deden andere dingen dan whisky proeven… een goed zelf gemaakt biertje, e koffieke,drinken … een babbelke doen, een bezoekje in het ziekenhuis, …

Zo sterk hoe Manuel omging met de ziekte, met de beslissingen, met de verdere behandelingen, die er eerst goed uitzagen, maar dan als een bom werden beeindigd. Respect.

Toen kwam het nieuws… Mac Adams is zijn strijd verloren.  Het nieuws sloeg in als een mokerslag.

Mac Adams zal met ons geen pintje meer drinken, geen koffieke, geen babbeltje  meer doen, …

Maar hij zal altijd in onze harten blijven, hij zal er steeds bijzijn. Daar zullen we voor zorgen!

Vaarwel Mac Adams, whiskyliefhebber, Vriend, Held, voor altijd in onze harten !

The Clan Maccurve