Ik realiseer me nu pas hoe belangrijk Cardhu was in het bestaansrecht van vele distilleerderijen in de Speyside. Misschien dat whistoricus (whisky historicus) Robin Brilleman eens een impact analyse zou kunnen maken als mevrouw Helen Cumming niet de vlag zou hijsen als de overheid de illegale stokerijen ging oprollen. Zij heeft er eigenhandig voor gezorgd dat vele, nu legaal natuurlijk, stokerijen nog steeds het leven hebben. Als het bekend werd dat de overheid weer in de Speyside was, zorgde Helen dat de vlag werd gehesen, zodat iedereen in de verre omgeving kon zien dat het tijd was om de spullen netjes te verstoppen.
Daarnaast heeft Cardhu een speciaal plekje in mijn hart. Mijn Johnnie Walker journey is daar begonnen. In het begin van deze eeuw hebben we een training van een week gehad en als thuisbasis het Johnnie Walker Home. Dat was een apart gedeelte van de Cardhu distilleerderij en werd gerund door Ian Williams, die ons een week lang gedrild heeft in hospitality en kennis vergaren. Tegenwoordig is dat deel van de distilleerderij volledig verbouwd naar een nieuw, meer aansluitend op de huidige tijdgeest, concept wat veel bezoekers naar de Speyside haalt.
Deze whisky die ik voor me heb staan is de beste Cardhu die ik ooit geproefd heb. Het geluk zit aan mijn kant omdat ik ook ooit eens een 21-jarige cask strength heb kunnen proeven, die ook als special release is uitgebracht.
Deze is wel anders. En dat komt door de finish op rode wijnvaten. Helaas wordt er nooit bij vermeld welke soort, wat het charrlevel is van het vat en de grootte en uiteindelijk hoe lang zoiets heeft geduurd. Voor een techneut als ik is dat leuke informatie. Maar het belangrijkste is de balans. De smaken en aroma’s van deze whisky zijn volledig in balans en dat maakt het voor mij een geslaagde whisky. Sterker nog, ik ben blij dat ik niet alles meteen heb opgedronken. Er zit nog een klein beetje in het flesje, zodat ik er op een ander moment weer van kan genieten. Dan ga ik de lichten weer een beetje dimmen naar zachtgeel, een lekker stuk muziek van Queen op de achtergrond en natuurlijk een stukje Reypenaer geitenkaas. Ik had deze met wat gehakte verse vijg en amandel belegd. En, omdat het kan, een heel klein beetje cayennepoeder.
Qua muziek mag het best wat stevig zijn. Zelf had ik “Who wants to live forever” opgezet van Queen. Meer als lofzang voor iemand die deze week het tijdelijke voor het permanente heeft ingewisseld. Cardhu was zijn favoriete merk. Ik merkte dat muziek een heel positieve invloed heeft op het genieten van whisky. Het brengt je terug in een emotie, een tijdgeest. Het helpt je herinneren aan iets wat de moeite waard is om te herinneren.
Mijn conclusie is dat deze Cardhu weer een nieuwe herinnering heeft gemaakt. Ook al was het om te proeven en een oordeel te vormen voor mezelf. Hij heeft me verrast.
“THE SCARLET BLOSSOMS OF BLACK ROCK”
Zoals onze fabel gaat, groeide op een heuvel van zwartgeblakerde rots een mysterieuze boom met scharlakenrode bloesems van onweerstaanbare charme. Hun zoete geur van honingraat en kruiden was zo aanlokkelijk dat het de donkere heuvel veranderde in weelderige overvloed. Waar karmozijnrode bloemblaadjes waren gevallen, schoot een distilleerderij wortel. De betoverende geur vulde de lucht en doordrenkte Cardhu met zijn kenmerkende betoverende karakter
Gaelisch gefluister van de zwarte rots, ‘Carn Dubh’, veranderde van vorm in de eeuwige Cardhu van vandaag. Opgeroepen in de mistige verhevenheid van Mannoch Hill, wenkt de geest met een bekende allure. Misschien is het de handtekening van pionier Helen Cumming, wiens behendige en delicate hand een illegale whisky distilleerde door de mantel van de duisternis. Vandaag straalt nog steeds een mystiek magnetisme uit elke druppel.
In deze gouden malt dartelen witte druiven- en lychee-aroma’s met melodieus fruit en weidebloemen. Samengesteld uit met wijn gekruid hout, heeft het een heide-zoetheid. Geurig charmeert het met een romige, ronde textuur en een geparfumeerde smaak, verrijkt met weelderige rode bessen. Nog ronder met water, de afdronk draagt een verwarmend snufje witte peper. Als een enkele bloem is deze Cardhu opmerkelijk om te zien.
Distillatie jaar: 2006
Adviesprijs € 142 Vaten: Refill Amerikaanse eikenhouten vaten gefinished op rode wijnvaten
Sterkte: 55,5% ABV Regio: Speyside Plaats van herkomst: Knockando
Proefnotities
Kleur: glanzend gepolijst messing met gouden accenten.
Neus: De milde neus is fris en licht fruitig, terwijl zachte aroma’s van witte druiven en lychee dartelen met scherpere hints van groene appel, peer en een spoor van sinaasappelschil, allemaal omhuld door een vleugje boterachtig gebak. Boven deze, onthult een licht kruidige toon meer van het met wijn gekruide hout. Een druppel water introduceert een lichte toon van weidebloemen, die na verloop van tijd duidelijk honingzoet worden.
Body: Licht tot medium.
Smaak: Een zachte, romige en vrij volle textuur, de zoete smaak doet denken aan zelfgemaakte toffees. Al snel wordt die smaak geuriger en hints van Parma-viooltjes, een noot die verder wordt verrijkt met wijnachtig rood appel- en perenfruit en nog smakelijker wordt gemaakt door fris, schoon eikenhout. Een scheutje water verzacht het tot een heerlijke romig-zoete frisheid, waardoor er slechts een vleugje kruiden overblijft.
Afdronk: Kort, zoet, schoon en verwarmend, met een aanhoudend parfum in de afdronk. Met water nog ronder, als een verwarmend snufje witte peper verschijnt, terwijl er een laatste uitbarsting van groene appel in de afdronk is.
Uiteindelijk bepaal jij of je hem lekker vindt. Dat is het allerbelangrijkste… De notities hierboven geven je wel een richting of de aroma’s aansluiten bij jouw palet.
Tasting notes van Dennis Mulder
Meer lezen van Dennis ?: